استفاده از تجربه گذشتگان

با به روی کار آمدن دولت نهم و دغدغه‏ای که رئیس آن برای آبادنی کشور در سر داشت شاهد افزایش و رشد ناگهانی بودجه های عمرانی و جاری در برنامه و بودجه دو سال اخیر یعنی 85 و 86 بودیم.
افزایش بودجه های عمرانی به خودی خود امر میمون و مبارکی است زیرا به آبادانی کشور و اتمام طرح های عمرانی ناتمام می‏انجامد ولی نکته‏ای که اینجا قابل تامل است این است که آیا اقتصاد بیمار ما که از رنج های گوناگونی چون بیماری هلندی تورم به شدت نفتی بودن و ... رنج می برد ظرفیت حجم بالایی از بودجه های عمرانی و جاری را داراست یا خیر ؟
در جواب به این سوال باید گفت که افزایش بودجه های عمرانی مشکلات عمده ای را برای اقتصاد بیمار و نیمه جان کشور به همراه داشت .
یکی از این مشکلات این بود که با افزایش بودجه های عمرانی‌ تقاضا برای کالاهایی مثل سیمان آهن و فولاد به شدت افزایش یافت و فزونی گرفتن تقاضا بر عرضه محدود این کالاها موجب بالا رفتن قیمت این کالاها شد. دولت در اقدامات جبرانی توانست بخشی از تقاضاها را از طریق واردات جبران کند . به طور مثال فولاد و سیمان وارد کرد که تا حدودی از التهاب بازار کاسته شد . اما دولت نتوانست زمین و مسکن وارد کند و در نتیجه نقدینگی در حال تزاید هم به سمت بازار زمین و مسکن سرازیر شد . در نتیجه این سیاست‌ها مشاهده شد که قیمت مسکن حداقل دوبرابر شد.
شبیه به چنین اتفاقی اوایل دهه 50 نیز در کشور رخ داد . در سال های اولیه دهه 50 اقتصاد ایران شاهد رشد ناگهانی درآمد‌های نفتی بود. محمدرضا پهلوی شاه ایران دستور داد که درآمدهای جدید نفتی به بودجه جاری و عمرانی کشور تزریق شود . زمانی که کارشناسان سازمان برنامه و بودجه با ارائه استدلال های کارشناسی با این موضوع به مخالفت برخاستند شاه عصبانی شد و خطاب به کارشناسان سازمان برنامه و بودجه گفت : یک مشت کومونیست جمع شده‌اند تا جلوی پیشرفت کشور را بگیرند .
در سال 85 نیز چنین اتفاقی افتاد . با افزایش درآمدهای نفتی رئیس جمهور دستور داد تا درآمد‌های نفتی حاصل به بودجه جاری کشور تزریق شود که این بار نیز با مخالفت کارشناسان سازمان برنامه و بودجه مواجه شد که در پایان به انحلال سازمان مدیریت و برنامه  انجامید . سازمانی که به جرئت می‌توان از آن به عنوان مغز بدن اقتصاد ایران نام برد .
این نوشتار بر آن نیست که عملکرد مردان دولت نهم را با عملکرد سران کشور در دهه 50 مقایسه کند اما گوشزد کردن این نکته خالی از لطف نیست که استفاده از تجربه گذشتگان بسیار کم هزینه تر تکرار اشتباهات آنان است . سوار شدن بر دوش تجربه دیگران بسیار کم هزینه تر از آن است که خود طی طریق کنیم .
در پایان خطاب یه رئیس جمهور دلسوز کشورمان عرض می‌کنیم : «‌ جناب آقای دکتر احمدی نژاد چرخ مدت‌هاست که اختراع شده است ! »